Met de dag van het kunstonderwijs voor de boeg, morgen zaterdag, laat de stedelijke academie hun leerlingen nog fantaseren over de toekomst. De plannen voor de nieuwe Kunstencampus op de Molenvest zijn gefinaliseerd, maar het duurt nog drie jaar voor de ateliers hun intrek nemen.
NNieuws zal morgen uitgebreid verslag brengen van deze DKO-dag met een unieke fotoreportage.
Directeur Pascale Brant en leerkracht mixed media Ignace Cami van de stedelijke academie voor beeldende kunst bekijken peinzend de verschillende maquettes van hoe de toekomstige Herentalse Kunstencampus eruit gaat zien. Het langgerekte en beeldbepalende Proximuscomplex wordt de volgende jaren omgevormd, herschikt en aangevuld met een nieuwbouw. Daar moeten de kunst- en muziekacademie samen met de politiezone Neteland een onderkomen vinden. Op die manier zouden de locatieproblemen van de twee kunstenscholen in één klap opgelost moeten zijn.
"Wie ons huidige gebouw (in de Markgravenstraat) een beetje kent, weet dat het verouderd is. Omdat de stad de site op de Molenvest heeft aangekocht om de nieuwe campus in onder te brengen, gebeuren in deze stek enkel nog instandhoudingswerkzaamheden. Op de nieuwe locatie krijgen we minstens evenveel ruimte, die we veel efficiënter kunnen inzetten", zegt Pascale Brant.
Zo beschikt de huidige kunstschool over verschillende klasjes die voor specifieke leeftijdsgroepen zijn bedoeld. "Maar het gevolg is dat het lokalen zijn die hooguit zes uur per week worden gebruikt. Op de nieuwe campus kunnen we de ruimtes voor verschillende groepen inzetten, omdat we de lessen functioneler in kunnen plannen. Daardoor kennen ze een betere bezetting. Tegelijkertijd kunnen we kinderen en jongeren een keer aan een echte ezel laten schilderen of de drukpers van de grafische technieken laten gebruiken," zegt Brant.
Utopisch atelier
De plannen zijn een mooi aanknopingspunt om er de hele Dag van de Academies rond op te bouwen. "Het jaarthema is dit keer Boodschap van openbaar nut. Omdat we het verhaal van de campus beschouwen als een boodschap die alle Herentalsenaren aanbelangt, hebben wij onze feestdag van zaterdag helemaal daarrond opgebouwd. In onze exporuimte de Vitrine kunnen de bezoekers zo de plannen en maquettes van het gebouw bekijken."
Maar het duurt nog wel even voor de artiesten naar 'de Bolvaar' verkassen. De huidige planning gaat ervan uit dat de oplevering van de Kunstencampus rond Kerst 2020 gebeurt. In afwachting liet de academie de leerlingen fantaseren over hun ideale of utopische kunstenatelier. Uit een bevraging blijkt dat de meesten snakken naar ruimte en licht.
"Daarom heb ik mijn leerlingen de opdracht gegeven om hun gedroomde atelier te vertalen naar een lichtsculptuur, naar een ruimtelijke vorm, en ten slotte naar een ruimtelijke vorm mét de lichtsculptuur erin", zegt leerkracht Ignace Cami van het atelier 'mixed media'. "De materiaalkeuze werd ingegeven nadat er materiaal uit ons atelier gestolen was. We gebruiken dit keer daarom niet de traditionele elementen als klei en gips, maar maakten er een brede denkoefening van."
Lichtladder
De aandacht van wie de expositie bezoekt, wordt onverbiddelijk naar de lichtbuizenconstructie van Eddy Vermeerbergen gezogen. "Voor mijn ruimtelijk atelier besloot ik rond een dagboek te werken, omdat je daarin je dromen noteert. Het dagboek is aan het plafond opgehangen in de ruimte, zodat je een ladder nodig hebt om het te bereiken. Die ladder is tegelijk mijn lichtsculptuur, waarvan de sporten uit klei bestaan. Ze zijn dus heel breekbaar. De boodschap die er achter steekt, is dat het nastreven van een utopie pijn kan doen. Je blijft maar beter met je voeten op de grond en bij de vier basiskleuren, die de stokken van mijn ladder vormen."
Sommigen interpreteren hun ideale atelier op een filosofisch-poëtische manier, anderen op een veel praktischere wijze. "Mijn atelierontwerp is heel eenvoudig", zegt Maria Verlooy. "Ik heb het zo opgebouwd dat je tegelijkertijd licht creëert wanneer je ruimte creëert." Het ziet eruit als een paviljoentje in de vorm van een houten doos met dakje. Maar dan een doos die je in het midden naar twee kanten kunt openschuiven, waardoor zich binnenin glazen wanden ontvouwen: wie het atelier openschuift, zorgt zo niet alleen voor meer ruimte, maar ook voor licht...
Tim Leysen koos dan weer voor een heel andere kunstvorm en materiaal. Hij maakte een video van een zogenaamd zonnewiel dat hij uit droog gras vervaardigde en in vlammen opgaat. "Voor het element licht haalde ik inderdaad mijn inspiratie bij het zonnewiel. Dat rad is bij uitstek een christelijk symbool, dat staat voor Jezus als het licht van de wereld. Maar in sommige streken in Duitsland vindt nog altijd het gebruik plaats dat ze een zonnewiel in brand steken om de lente te verwelkomen. Het is dus tegelijk heel christelijk en heel tribaal, maar in beide gevallen is de link naar het element licht duidelijk."
De fantasierijke ontwerpen zijn zaterdag te bewonderen in de kunstacademie, naast een reeks open ateliers. Maar tegelijk reikt de tekenschool de hand naar de muziekacademie, met wie ze binnen enkele jaren dezelfde campus betrekt. Daarin krijgt het jaarthema Boodschap van algemeen nut weer zijn uiting.
Stadsdichter
"De Antwerpse stadsdichter Maud Vanhauwaert heeft een gedicht rond het jaarthema geschreven. Die tekst brengen we aan op onze grote zeecontainer op de parking. In die container nemen verschillende leerlingen van de afdeling Woord van de muziekacademie plaats, die samen het gedicht in een microfoon voorlezen. Op die manier weerklinkt het ook over onze parking", zegt Pascale Brant.
Die leerlingen van de muziekacademie blijven zaterdag overigens zelf niet enkel in hun thuishonk in de Hikstraat musiceren. Ze trekken ook de stad in om in winkelstraten, het marktplein en binnenin handelszaken een stukje muziek, gedicht of boeiend verhaal te brengen.
